نصــف يــك روز در ايـــن شهـر اقامـت كرده
سرشـــب آمـده و وقـت سحــر بــرگشتـــه

زانـوي غــم به بغـــل داشته در ندبه خويش
گريــه كرده است و بــا ديــده تر بــرگشتـــه

چقدر خون دل از دست من و تو خورده است
با دو پيـــمانــه از ايـن خــون جگـــر برگشتــه

از چه معــلوم كـه اين وقت كه ما منتظـــريم
چقــــدر آمـــده اينــــجا، چقــــدر بــرگشتـــــه

شايـــد اين مـــرد به كــرات سفــر كرده و باز
طبـق تشخيـــص خود او ز سفــر برگشتـــه

آه اي مرد، جــهان منتـــظر مقـــدم توســت
باز بـرگــرد كـه امــروز خطــــر برگـشتــــــه